„Ktoś, nie do końca wiadomo kto”, Piotr Szulc i Jakub Babczyński

„– Jestem nowicjuszem z Seminarium Strażników Szyszek. Zgodnie z tradycją przybyłem, by prosić o zrobienie dla mnie czapki.
– Czy wiesz, co musisz zrobić, by na to zasłużyć?
– Wiem.”

Akcja „Ktoś, nie do końca wiadomo kto” dzieje się poza Wyspą Szyszek, na dwóch innych wyspach. Poznajemy wycinek przeszłości Marcela, który pojawił się w „Byli z nami od zawsze”, a konkretniej czas, kiedy ubiegał się o przyjęcie do Seminarium Strażników Szyszek. Zgodnie z tradycją przypływa on na wyspę, na której mieszka pani czapniczka, żeby wykonać zadanie, za które otrzyma od niej oficjalną czapkę Strażnika Szyszek. Historia jest fantastycznie napisana – jest piękna, przygodowa, tajemnicza i zabawna. Piotr Szulc jest jednym z lepszych scenarzystów w polskim komiksie; imponuje swobodą, z jaką buduje opowieści. Nie wrzuca do komiksów wielu wątków, a te, na które się decyduje, rozstawia precyzyjnie i świadomie, budując w wyobraźni odbiorcy gniazdo, którego nie chce się opuszczać. Jakub Babczyński jest z kolei fantastycznym rysownikiem; nawet najprostsze kadry rysuje tak, że chce się do nich wracać. Oprócz tego, że czytałem ten komiks wielokrotnie, zdarza mi się podchodzić do niego, otwierać na losowej kartce i po prostu przyglądać się rysunkom. Jakub zachwyca wszystkim – projektem bohaterów, ich mimiką, tłami, rozplanowaniem kadrów, perspektywą. Zachwyca przyrodą (scena, w której Marcel wysiada z łódki, czy wędrówka przez las), zachwyca detalami jaskini, zachwyca budynkami (domek czapniczki, czy siedziba Seminarium Strażników Szyszek w stolicy archipelagu). Cudowny komiks; ma w sobie coś z Muminków, ale nie fabułę czy estetykę, tylko wpływ na psychikę – to jest urokliwy, pełen przygód świat, do których uciekasz po trudnym dniu, żeby się uśmiechnąć. Majstersztyk dla starszych dzieciaków i dorosłych.

Jak tylko w podcaście „Kadr ci w oko” usłyszałem hasła „Wyspa Szyszek” i „Strażnik Szyszek” od razu wiedziałem, że chcę obcować z komiksami twórców z tak nietuzinkową wyobraźnią. Intuicja mnie nie zawiodła – zaraz po lekturze stałem się psychofanem tego cyklu i w przyszłości kupię każdą opowieść z Archipelagu Szyszek, jaka się ukaże. Osobą spinającą wszystkie części (te już powstałe i te zapowiedziane) jest Jakub Babczyński, rysownik serii i człowiek, który ten świat wymyślił. W ramach serii powstają jednak miniserie poszczególnych scenarzystów, z którymi Jakub współpracuje. W notce autorów czytamy: „W cyklu Piotra Szulca, do którego należą zeszyty »Byli z nami od zawsze« i »Ktoś, nie do końca wiadomo kto«, autor stawia przede wszystkim na eksplorowanie bajkowego potencjału tego świata. Interesujące jest wszystko, co tajemnicze, ukryte, dziwne, odrobinę magiczne czy fantastyczne. Jest to jednocześnie próba zmierzenia się z takimi gatunkami jak »bajka« czy »baśń« nieco wybiórczo i po swojemu, stąd też próżno szukać tam klasycznego konfliktu dobra ze złem, jasnych finałów, wyrazistych przesłań czy morałów. Następne dwie planowane opowieści wpisujące się w tę miniserię to: »Gdy już trafimy na nasze wyspy« oraz »Gość z Archipelagu«. Choć w kolejnych zeszytach pojawiają się ci sami bohaterowie, każda opowieść to swoista zamknięta całość, dlatego też chronologiczne czytanie serii nie jest konieczne”.

Piotra Szulca znajdziecie na Fejsie. Jakuba Babczyńskiego na Instagramie.